همشهری آنلاین، گروه فرهنگی: امسال ده فیلم اولی در جشنواره حضور دارند و هادی محمدپور هم یکی از آنهاست. او دانشجوی دکترای مدیریت رسانه است و تا به حال فیلم‌های کوتاه آلزایمر، یک لحظه از زندگی، ماهی‌های خاکی و تله فیلم ردپای شغال را ساخته و تهیه‌کنندگی چند نمایش را هم در تهران و خوی انجام داده است. فیلم‌های پاور اولین فیلم بلند سینمایی محمدپور است که به طرح ابتکاری شهید منصور ستاری در عملیات والفجر هشت می‌پردازد. با او درباره این فیلم صحبت کردیم:
پیش از این هم در باره شهید منصور ستاری فیلم ساخته شده است. چرا شما هم در اولین فیلمتان به او پرداخته‌اید؟
بله. در باره منصور ستاری فیلم ساخته شده است و ذهنیتی هم در باره او شکل گرفته بود. من با پیشکسوت‌های پدافند هوایی در ارتباط بودم و از طریق آنها توانستم نکات خاصی را در باره منصور ستاری و این پدافند هوایی بیان کنم. ما شخصیت ستاری را در سال ۶۴ نشان دادیم. یعنی سه سال قبل از فیلمی که سیاوش سرمدی در باره او ساخته بود. آدم‌ها در دوران مختلف خصوصیات و ویژگی‌های خاصی دارند. ما سراغ آرشیو عکس‌هایی که از پوشش و لباس او در سال ۶۴ وجود داشت و با همین شکل او را تصویر کردیم.
به جز پوشش چطور؟ چه تفاوت هایی در دو فیلم وجود دارد؟
در فیلم سیاوش سرمدی، منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی است و در فیلم من او معاون طرح و برنامه نیروی هوایی است. یعنی زمانی است که هنوز فرمانده نشده است. در آن فیلم شخصیت دیگری از منصور ستاری تصویر شده که در صحبت‌هایی که با پیشکسوتان پدافند هوایی داشتم متوجه شدم، اصلا چنین شخصیتی نداشته است. او خوش اخلاق بوده و با همه ارتباط برقرار می‌کرده است. با گریه رفیقش گریه می‌کرده و با خنده او می‌خندیده است. در این برهه زمانی که ما او را تصویر کرده‌ایم، او به دلیل حملات پی‌درپی عراقی‌ها روحیه خوبی نداشت. ما سعی کردیم این‌ها را نشان دهیم. در بقیه فیلم هم می‌بینیم با راهکاری که ارائه می‌دهد، موفق می‌شود از مخمصه بیرون بیاید. در روزهای جشنواره که فیلم در سینماهای مختلف نمایش داشت، نقدهایی به من کردند و گفتند شخصیت او را خراب کرده‌ام و نقدهای دیگری هم داشتند. البته نشستن روی صندلی سینما و نقد کردن خیلی راحت است. ولی شرایط فیلمسازی طور دیگری است. ناهماهنگی‌های وجود دارد که اجازه نمی‌دهد فیلم صددرصد آن چیزی شود که می‌خواستید.
از این که این دو فیلم با هم مقایسه شود، نترسیدید؟
های پاور بیوگرافی ستاری نیست. ما تلاش کردیم فکر او و ابتکاری را که در والفجر هشت در پدافند هوایی انجام داد تصویر کنیم. در این عملیات نیروهای مختلفی شرکت داشتند، نیروی زمینی، دریایی و... و. ما فقط روی پدافند هوایی تمرکز کردیم. صاحب این فکر و ابتکار در پدافند هوایی ستاری بوده است. بنابراین به او پرداختیم و حتی زندگی خانوادگی و همسرش را هم تصویر کردیم. می‌خواستیم ببینیم نقش همسر یک فرمانده در عملیات به این مهمی چه می‌تواند باشد. آیا حمایت کرده یا مخالف بوده است. بازتاب‌های خوبی هم که گرفته‌ام بیشتر مربوط به همین سکانس‌هایی است که زندگی خانوادگی او و ارتباطش با همسرش را می‌بینیم.
در ساخت فیلم چه مشکلاتی داشتید؟
مشکلات زیاد بود. کار سنگینی را انتخاب کرده بودیم و امکانات زیادی می‌خواستیم. الان وقتی می‌شنوم برای بقیه فیلم هایی که کار اول کارگردانشان بوده چه اعداد و ارقامی هزینه شده، متوجه می‌شوم اصلا قابل قیاس با فیلم ما نیست. من می‌توانستم با بودجه یکی از این فیلم‌ها سه فیلم بسازم. عددهایی که توسط تهیه کننده‌ها مطرح می‌شود، یا درست نیست یا به جاهایی وصل هستند که این بودجه‌ها را دریافت می‌کنند. یکی از تهیه‌کننده‌ها می‌گفت ۲۰ میلیارد تومان هزینه کرده است. من با این رقم، ده تا» های پاور» می‌سازم. ارتش که تهیه کننده کار من بود، به دلیل این که بودجه فرهنگی ندارد، مجبور است با کمترین هزینه، به ساخت فیلم اقدام کند.
- این یک فیلم شاعرانه است که تهرانی هم نیست
- دو سال طول کشید تا مطمئن شوم این فیلم را بسازم | سینما احساس ناامنی در بلوچستان را برجسته کرده است
باز هم در ژانر جنگ و دفاع مقدس کار می‌کنید؟
بله. هاوی پاور تجربه بسیار خوبی بود. برای سال بعد کاری را در همین ژانر می‌سازم که زندگی یکی از شهدای شاخص جنگ است و هنوز کسی به او نپرداخته است. مطمئنم در جشنواره سال بعد در باره هیچ فیلمی جز این کار صحبت نخواهد شد. خیلی محکم این حرف را می‌زنم، چون برایش وقت می‌گذارم. درست است برای» های پاور» هم دو سال وقت گذاشتم، ولی برای این فیلم جدید تلاش بسیار بیشتری خواهم کرد.
بهترین اتفاقی که برای فیلمتان می‌تواند رقم بخورد، چیست؟
همین که جوان‌ها فیلم را ببینند و متوجه شوند چنین عملیاتی وجود داشته، برای من کافی است. به سودای سیمرغ این کار را نساخته‌ام. ارتش هم چنین برنامه‌ای ندارد. فقط می‌خواهد این عملیات را معرفی کند.
